Net op tijd om thuis te mogen bevallen maar te vlot voor het bad…

Marijn vertelt over de geboorte van haar tweede kindje Melle

Om heel eerlijk te zijn geloofde ik van te voren niet dat de techniek bij mij zou werken. De filmpjes die ik op internet zag van de prachtige, rustige geboortes kwamen niet overeen met de traumatische ervaring die ikzelf heb meegemaakt toen onze dochter geboren werd. Na de eerste twee lessen zei ik in de auto tegen Rudolf: “Geweldig om te zien, maar ík kan dat niet”. Toch, heel langzaam, werd de mindset veranderd. Uiteindelijk besloten we zelfs dat we thuis wilden bevallen in plaats van in het ziekenhuis, iets wat absoluut nooit een optie was! De theorie van HypnoBirthing is zo logisch en zo natuurlijk, het boek zou verplicht bij elke zwangerschapstest geleverd moeten worden.

Iedere avond voor het naar bed gaan heb ik naar de cd met de ontspanningsoefening en affirmaties geluisterd en dat heeft me erg geholpen om te ontspannen. Ook probeerden we zo vaak mogelijk de oefeningen te doen, al bleek dat door tijdgebrek en omstandigheden wel een opgave.

We stelden een geboorteplan op met al onze wensen en bespraken dit met de verloskundigen. Ze hadden weleens van HypnoBirthing gehoord, maar erg veel enthousiasme was er niet. Slechts één verloskundige toonde zich betrokken.

Vanaf 37 weken zwangerschap wachtte ik met smart op de eerste tekenen van de geboorte, die helaas uitbleven. Met de geboorte van onze dochter ben ik met 41 weken en 5 dagen ingeleid en dat wilde ik uit alle macht zien te voorkomen. Ik wilde thuis bevallen, in het geboortebad, samen met Rudolf, in onze eigen omgeving.  Iedere dag die verstreek werd ik meer gespannen en zenuwachtig en ik kreeg helaas ook niet veel steun van de verloskundigen. Toen ik de 40-weken grens passeerde was er van ontspannen geen sprake meer. Ik had me zo vastgeklampt aan het beeld dat onze zoon thuis in bad geboren zou worden, dat de gedachte aan het ziekenhuis alleen al aanleiding was voor paniek. Op 6 augustus besloot ik contact op te nemen met Yvonne en de volgende dag kon ik al bij haar terecht. Tijdens een 2 uur durende sessie hielp ze me alle beperkende gedachten los te laten. In de auto terug naar huis voelde ik me heerlijk licht en rustig en die avond ging ik zonder paniekgevoelens naar bed.

 

Diezelfde nacht… 

Om 1.28 uur werd ik wakker van de eerste golving. Ja! Onze zoon ging geboren worden, thuis! Aangezien Rudolf pas een kwartiertje eerder naar bed was gegaan, was hij nog wakker. Hij vroeg wanneer hij ook alweer de verloskundige moest bellen en ik zei dat dat nog wel even kon duren. De golvingen volgden elkaar echter zo snel op dat ik na een uur toch vroeg om te bellen. De verloskundige (gelukkig; degene die zich betrokken toonde!) was er binnen 20 minuten en heeft eerst beneden nog ons geboorteplan gelezen. Ze wilde voor zichzelf nagaan hoever de geboorte al gevorderd was en dacht dat wij het ook wel wilden weten (wel heeft ze het eerst met Rudolf overlegd, zoals in ons plan stond). 8 centimeter (!) in een kleine 2 uur! Ze zei dat ze niet meer wegging en dat we het bad ook niet meer gingen redden…

Intussen kon ik heel goed meegaan in de golvingen en Rudolf ondersteunde me continu. Ik heb slechts één moment gehad dat een golving zo sterk was dat ik bijna in paniek raakte, maar ik heb me snel kunnen herpakken, mede door de affirmaties die steeds in mijn gedachten waren. Tijdens alle fases heerste rust en ik was heel helder. Er is geen enkel moment geweest dat het woord “pijnstilling” in mijn gedachten kwam, dat was gewoon totaal overbodig. In de laatste fase stelde de verloskundige voor om op de baarkruk te bevallen, iets wat we niet van te voren hadden bedacht, maar wat op dat moment heel logisch leek. Rudolf zat achter me en om 4.52 uur, 3 uur en 24 minuten na de eerste golving, kwam Melle ter wereld!

Voordat de controles werden uitgevoerd heeft hij zeker 1,5 uur bij me gelegen en hij heeft met een klein beetje hulp de weg naar de borst kunnen vinden. De verloskundige heeft zich fantastisch aan ons plan gehouden, ook met de geboorte van de placenta en het laten uitkloppen van de navelstreng. Al met al een super geboorte, zo rustig en snel, zo zou het altijd moeten gaan! Zijn grote zus Imke heeft overal doorheen geslapen en kon ’s morgens om 8 uur kennismaken met haar kleine broertje.

 

Ik ben ervan overtuigd dat de manier waarop Melle geboren is heeft bijgedragen aan hoe hij de kraamtijd doorgekomen is. Als we alles bij elkaar optellen heeft hij de eerste twee weken van zijn leven maximaal een uur gehuild. De borstvoeding kwam direct goed op gang; na 3 dagen was Melle alweer boven geboortegewicht.

Yvonne, grotendeels dankzij jouw cursus en de sessie op de dag voor de geboorte, kijken wij terug op een prachtige geboorte-ervaring en konden we echt genieten van de kraamtijd. Voor ons zijn “de 10 voordelen van HypnoBirthing” allemaal waarheid geworden en daar willen we je graag voor bedanken!

 

Marijn en Rudolf Span