We wilde graag een “herkansing” voor de badbevalling.
Willeke vertelt over de geboorte van haar tweede kindje Fenne
Bij onze eerste zwangerschap hebben we bij Yvonne HypnoBirthing cursus gedaan. Hierdoor zijn we thuis ontspannen bevallen van ons zoontje Kjell. Het was met 36,6 weken, dus eigenlijk net een dag te vroeg om thuis te mogen bevallen. Gelukkig hadden we een lieve verloskundige die onze wens respecteerde. Doordat ik pas laat in de gaten had dat ik echt golvingen had, was er geen tijd meer om ons bevalbad te vullen. Robert kwam 5 minuten vóór de verloskundige pas thuis en heel snel daarna werd Kjell geboren.
Bij onze dochter Fenne (bijna 4 jaar later) wilden we graag een “herkansing” voor de badbevalling. Dus wederom stond alles in de startblokken voor een aangename thuisbevalling. Op haar geboortedag heb ik nog gewoon gewerkt tot 17.00 uur. Ik was pas 35 weken zwanger dus ik was nog totaal niet met de bevalling bezig. Ik moest eigenlijk nog 2 dagen werken voor mijn verlof zou beginnen. Het laatste uur voelde ik wel wat “harde buiken” maar die waren totaal onregelmatig en er zat een flinke tijd tussen. Dus er gingen bij mij nog geen alarmbellen af. Achteraf gezien waren het gewoon al golvingen maar dat had ik echt niet door.
Ik werk in het ziekenhuis en had al eens aangegeven dat ik echt toe was aan verlof. Aan het einde van mijn werkdag heb ik hier en daar nog wat staan kletsen met collega’s en ben heel relaxed naar huis gefietst. Robert, Kjell en ik hebben samen gegeten. Daarna ben ik in bad gegaan om even goed te kunnen ontspannen.
Eenmaal in bad besefte ik dat die “harde buiken” echte golvingen waren! Ze werden steeds sterker en ik zag tot mijn verbazing dat er maar 10 minuten tussen zaten!!! We hebben meteen de verloskundige gebeld, ze was er binnen 10 minuten. Ze wilde even voelen hoe ver ik was, ik bleek al 7 cm ontsluiting te hebben! Ze belde meteen de ambulance die kwam op mijn verzoek zonder sirenes of zwaailichten. Intussen heb ik me aangekleed. Robert pakte de ziekenhuistas verder in want die was nog niet helemaal compleet. Ik vond het vreselijk om in het ziekenhuis te moeten bevallen, dat ik weer niet in bad kon bevallen. Maar de knop ging om en we gingen er voor om ook daar relaxed te kunnen bevallen.
Kjell wilde echt niet thuis blijven, hij vond de ambulance geweldig.
Gelukkig hadden we net de week ervoor nog een herhalingsles bij Yvonne gedaan, als opfrismomentje. We deden een visualisatie, en die heb ik heel goed kunnen gebruiken tijdens de bevalling. Ik voelde me echt enorm ontspannen. Bij een golving keerde ik in mezelf en ademde diep. Tussen de golvingen door heb ik gewoon gekletst en overlegd met de verloskundige, Robert, Kjell en de ambulancebroeder (dat was mijn oud collega, die ik nog kende van de werkvloer).
De buren zagen de ambulance voor de deur staan en kwamen naar buiten om te vragen of ze Kjell konden opvangen. Maar ons mannetje had de ambulance gezien. Hij vond het superstoer dat ik er in mee mocht rijden en dat hij met Robert achter ons aan zou rijden. Hij wilde absoluut mee! Onze verloskundige ging ook mee. Zij was er gelukkig bij tijdens de bevalling. Met zijn alle gingen we op weg naar de verloskamers.
Tussen de ambulancehal en verloskamers kwam ik nog een collega tegen, heb nog even gezwaaid, en we gingen gauw door. Iets na 20.00 uur kwamen we aan. De verloskundige kwam ook meteen aanrijden. Tijdens de overdracht hoorde ik onze verloskundige en Robert vertellen dat wij ons hebben voorbereid met HypnoBirthing en graag zoveel mogelijk zelf willen doen. Tijd om de geboortevoorkeuren uitgebreid door te nemen was er niet. Ik heb me uitgekleed en ben op bed gaan liggen. Op mijn rug lag ik niet fijn dus ben ik lekker op mijn linker zij gaan liggen. We hadden een ontspannen ziekenhuisverloskundige en verpleegkundige, die ons goed volgde.
Volgens Robert waren de verloskundige en verpleegkundige redelijk verrast over de manier waarop wij het deden. De meeste bevallende stellen volgen vooral het ziekenhuis personeel. Wij hadden duidelijk voor ogen wat we belangrijk vonden en hadden een compleet plan klaar. En we bleven heel erg ontspannen. Gelukkig kon een groot deel van onze voorkeuren ook gewoon in het ziekenhuis. Wat dat betreft zijn we ook nog steeds heel blij dat we bij Yvonne de HypnoBirthing cursus gevolgd hebben. Dat heeft ons een groot portie zelfvertrouwen en keuzevrijheid opgeleverd.
“Hé, baby’s komen niet uit de buik, baby’s komen uit de billen!”
Achter me hoorde ik Kjell heel verwonderd roepen “Hé, baby’s komen niet uit de buik, baby’s komen uit de billen!” Geweldig! Heerlijk dat we hem nooit hoeven uitleggen waar baby’s vandaan komen. We zijn echt blij dat hij er bij was. Nu is het echt zijn zusje en hij wéét waar ze vandaan komt. Dat scheelt ons veel uitleg later.
Gelukkig deed Fenne het ook erg goed voor 35 weken, ze mocht bij me blijven liggen, de kinderarts werd weggestuurd tot wij helemaal klaar waren. De navelstreng mocht helemaal uitkloppen en er werd echt goed tijd genomen voor ons. Ook kon Robert voorkomen dat haar vernix werd weggepoetst.
Kjell had een paar van zijn knuffels meegenomen om Fenne te verwelkomen, heel lief! Op de foto zie je ons dan ook met zijn lievelingsknuffels. Ze hebben een super leuke band samen. Wij zijn heel gelukkig met de twee prachtige geboortes van onze schatjes! Ook al was het niet in bad.